Rozdział 39 cz. II

-Świat widziany oczami Justyny-

Kiedy otworzyłam drzwi od szatni zobaczyłam.......no właśnie nikogo nie zobaczyłam. Myślałam,że Zayn będzie tu siedział,że będzie mnie trzymał za rękę w trudnych momentach.W końcu on mnie w to wkopał!Tak to spokojnie, no spokojnie jak spokojnie ale podchodziłabym w Londynie któregoś tam sierpnia. Kiedy weszłam do pokoju fryzjerek było ich tam sześć. To pomieszczenie było takiej samej wielkości jak szatnia404. Tu nie było tylko łazienki z prysznicem,którą my mieliśmy. W sumie była to szatnia tancerzy więc musiała mieć natryski. Ustawiłem się w kolejce, już za chwilę na głowie zrobiły mi piękną fryzurę :KLIK . Ich palce uwijały się tak szybko i tak dokładnie,że po paru minutach ten koczek był już gotowy. Cieszyłam się z tego bo tam w powietrzy unosiły się tony lakieru i było lekko gorąco. Schodziłam na dół po schodach, kiedy nagle potknęłam się i już pewnie rozwaliłabym kręgosłup albo coś w tym stylu ale na szczęście ktoś mnie złapał w ostatnim momencie.

Stanęłam na własnych nogach i spojrzałam na mojego wybawcę. Był to chłopak mniej więcej w moim wieku z olśniewającym uśmiechem. Wyciągnął dłoń i z uśmiechem powiedział:
-hay, Jacek jestem.

Potrząsnęłam jego ręką uśmiechnęłam się, podziękowałam za ratunek i już chciałam iść dalej kiedy on złapał mnie za rękę i powiedział :

-Piękna,nie znam twojego imienia!!!

-Ojć,...przepraszam, wybacz. Justyna!To Do widzenia,

-Mam nadzieję,że nie długo. -powiedział  z uśmiechem chłopak.

Zamyśliłam się, ciekawy człowiek. Kiedy doszłam do pierwszego piętra weszłam do korytarza z którego albo wchodziło się w kulisy albo szło do kawiarni. Tam zobaczyłam siedzące CAŁE One Direction!

_________________________________

Hay, Co myślicie?!
Znowu mam myśli blogobójcze ;( Mam na koniec trzy z polskiego i pani mówi,że nie umiem kąpletnie pisać i nikt tego nigdy nie bedzie chciał czytać :((((( Dziękuje bardzo za aż tyle wejść ♥